Pęcherz nadreaktywny – OAB (Overactive Bladder)

Zespół pęcherza nadreaktywnego, czyli tak zwane OAB (overactive bladder), to zespół dolegliwości, które powiązane są ściśle z układem moczowym. Objawiają się uczuciem silnego parcia na pęcherz, które występuje z częstomoczem oraz nykturią, czyli częstym nocnym oddawaniem moczu. Przy OAB może pojawić się także naglące nietrzymanie moczu, które nie jest jednak spowodowane infekcją, kamicą czy nowotworem dróg moczowych. Objawy są niejednorodne i nie muszą pojawiać się w takiej samej częstotliwości czy natężeniu u każdego chorego. Możemy mówić o trzech typach pęcherza nadreaktywnego:

• idiopatycznym – a zatem bez znanego pochodzenia;
• wtórnym – występującym po operacjach dróg moczowych, częstych chorobach układu moczowego czy radioterapii;
• neurologicznym – nadreaktywność pęcherza spowodowana jest chorobami neurologicznymi, takimi jak stwardnienie rozsiane, Alzheimer czy udar.

Niestety w wielu przypadkach zespół pęcherza nadreaktywnego jest schorzeniem, którego występowanie nadal nie jest do końca zrozumiałe. Wskazuje się jednak, że czynniki zwiększające ryzyko pojawienia się OAB to:

• Cukrzyca
• Otyłość
• Nadmierne spożywanie kofeiny i alkoholu
• Siedzący tryb życia

Schorzenie to nie jest jednak powiązane bezpośrednio z wiekiem. Jeśli więc zastanawiasz się, czym spowodowana jest inkontynencja podczas menopauzy, niekoniecznie musi to oznaczać właśnie OAB.

Nadreaktywność pęcherza – objawy

Aby odróżnić nadreaktywność pęcherza od innych schorzeń wywołujących nietrzymanie moczu, konieczne jest poznanie objawów tego zespołu. Najczęstsze objawy to:

• Częstomocz – oddawanie moczu ma miejsce więcej niż osiem razy na dobę. Nierzadko są to niewielkie ilości. Pęcherz nadreaktywny po infekcji może wiązać się z bólem podczas mikcji.
• Parcia naglące – parcie, które jest niemożliwe do pohamowania i sygnalizuje natychmiastową potrzebę oddania moczu. Wiążą się z nadmierną aktywnością mięśni gładkich budujących ściany pęcherza - mięśnia wypieracza.
• Nietrzymanie moczu z parcia – powodują tak zwany mokry pęcherz nadreaktywny, a zatem wiążący się z popuszczaniem moczu. Ten objaw nie musi występować, choć przy parciach naglących jest częsty. W takiej sytuacji konieczne jest chronienie się przed wilgocią, w czym mogą pomóc wkładki urologiczne – damskie lub męskie. Wkładki Elly to niewidoczny element garderoby, który zmniejsza również ryzyko infekcji układu moczowego, także wpływającego na większą aktywność pęcherza.
• Nykturia – częstomocz występujący w nocy. Może wiązać się także z nietrzymaniem moczu w trakcie snu.

Objawy tego typu występują przy wielu różnych chorobach, dlatego aby rozpoznać pęcherz nadreaktywny, lekarz musi najpierw wykluczyć inne przypadłości, między innymi zakażenia układu moczowego, kamienie nerkowe, infekcje intymne, przerost gruczołu krokowego czy schorzenia neurologiczne.

Pęcherz nadreaktywny – leczenie

Jak wyleczyć nadreaktywny pęcherz? Istnieje kilka metod, które mogą pomóc choremu zmniejszyć objawy. Lekarz może zaproponować Ci szereg metod, które ułatwią funkcjonowanie, takich jak:

• Metody zachowawcze i fizjoterapia – specjalista z pewnością zaleci Ci zmianę nawyków żywieniowych, które mają zmniejszyć podrażnienia receptorów pęcherza. Odpowiadają za nie alkohol, kawa, napoje gazowane czy mocne herbaty. Oprócz tego zaleca się, by osoby z nadwagą zredukowały w miarę możliwością swoją masę ciała. Chociaż ćwiczenia mięśni dna miednicy nie pomogą Ci w pozbyciu się schorzenia, mogą wesprzeć sprawniejszą pracę pęcherza. Zalecany jest także trening pęcherza, czyli stopniowe wydłużanie czasu między kontrolowanymi mikcjami.
• Metody farmakologiczne – jeśli chory nie zauważa poprawy, lekarz może zlecić po około 3-4 miesiącach farmakoterapię. Zespół pęcherza nadreaktywnego łagodzi się za pomocą szerokiej grupy leków: antycholinergicznych, antymuskarynowych nowej generacji czy antagonistów receptorów beta-3-adrenergicznych. Te ostatnie są tolerowane przez chorych najlepiej, dlatego obecnie to właśnie je stosuje się najczęściej.
• Ostrzykiwanie toksyną botulinową – to metoda, która stosowana jest jako następna bądź też w zastępstwie terapii farmakologicznej. Metoda ta polega na wstrzyknięciu w ścianę pęcherza toksyny botulinowej. Ma ona porażać połączenia nerwowo-mięśniowe w wypieraczu pęcherza, dzięki czemu skurcze dodatkowe są znacznie mniej odczuwalne. To zmniejsza radykalnie parcia naglące i nietrzymanie moczu. Efekt może utrzymać się nawet do dziewięciu miesięcy.

Istnieje wiele sposobów na radzenie sobie z problemem, jakim jest pęcherz nadreaktywny. Jednak te możliwe są dopiero po konsultacji ze specjalistą. Jeśli więc podejrzewasz u siebie to schorzenie, koniecznie udaj się do lekarza.